SitaFrey Esch es ok, wenni uf Mondart zämefasse? 😃 Das wär secher no lostig, zum die diverse Dialäkt wo mer i de Schwiiz hend, echli z fiire!
Auso i be echli zwiigspaute, was das Buech agoht. Es het mer einersiits super gfaue, wöus sone glassni Mettumässigkeit usstrahlt. Es get so vöu Büecher wo d Autore Gfühl so ufe pushe wie “Ich spürte die Verzweiflung bis in die letzte Zelle meines Körpers” oder “Eine Welle der Emotionen brach über mich ein wie ..” . Das esch jo guet ond rächt, hätt aber öberhoupt ned zu däm Buech passt. Drom fendi, es het doch sehr en starke Charakter uf sini eigeni Art. Die vele Finesse ide Sproch, wie me “Schontal” mösst usspräche, hani cool gfonde. Deför hend mer die “verluzärnerete Anglizisme” chli zschaffe gmacht. Dört beni hüftig dröber gstouperet. Bim Ändi (Andy) het mis Herni emmer “das Ende” drus gmacht.
I ha es Momäntli brucht, bes i am Afang id Gschicht drii gfonde ha. Has scho mol gschrebe, mer het die zwöiti Hälfti dütlich besser gfalle. Velecht liits dra, dass me d Darsteller besser kennt het ond zumene Teil zo däm Polifon Pervers Kollektiv dezue ghört het.
Abschliessend chani nomol säge, es esch keis Lieblingsbuech vo mer, es esch för me ned i däm Senn spannend gsi asi dänkt ha “oha jetz aber”, ond doch hanis mega schnäu gläse gha ond iisi lostig gfonde. 😉
